Nga Dr Fatmir Terziu
Paterica e thyer është vetëm për të kaluar “momentin”. Një e tillë, një të çali, që nuk ka mundësi tjetër, i shkakton vetëm dëme. E rrezikon, e sakrifikon madje edhe jetën e tij. E rrezikon plotësisht atë. Po aq edhe riparimi i saj është fare dhe krejtësisht momental. Kjo dihet publikisht. Ky është një fakt. Ky është realitet në shumë tregime, ndodhi, rrëfenja, histori… A bën efekt real, përveçse një mashtrimi momental tek efekti mbajtës i një paterice të tillë?
Njoftimi i mbrëmshëm, sado dhe sido që të ketë dalë, me lidhjen e policisë, me paratë e tyre, natyrisht është një fakt dhe faturë shumë trishtuese për këtë patericë tashmë të thyer. Ish-kryeministri Sali Berisha ka publikuar raportimin e një “qytetari dixhital”, i cili pohon se kryeministri Rama iu ka dërguar një mesazh policëve. Ai shkruan se për shkak të protestës së opozitës, Rama ka kërkuar që policëve t’iu kthen paratë e papaguara për më shumë se një vit si dhe të përjashtohen nga procesi i vettingut. “Policët brohorasin rroftë protesta! Lexoni mesazhin e oficerit dixhital.” (Sb):
“Përshëndetje doktor! Nga frika e protestave dhe për të joshur policët, Edi Rama ka dhënë urdhërtë njoftohen policët në të gjithë vendin, se do t’u jepen paratë e parapaguara për orët shtesë dhe se nuk do të bëhet vetingu…” Thuhet më tej, se Ministri Sandër Lleshi, me porosi te Edi Ramës, kë shpërndarë këtë urdhër tek drejtuesit e lartë të policisë. Kjo konfirmoi atë që ka qenë e qartë për një kohë: se policia e popullit nuk është më.
Në Samitin e Diasporës kryeministri Edi Rama kërkoi dialog me Kryetarin e PD-së Lulzim Bashën, duke iu drejtuar me fjalët që iu drejtoi edhe studentëve ‘Kur do flasim’, ndërsa Basha i ktheu përgjigje duke u shprehur se ‘takimi’ do jetë në 16 mars, kohë kur opozita ka paralajmëruar protestë. Kjo kërkesë nën zë është faktori i dytë që vërteton tashmë se Rama i rinovuar me të gjithë të zgjedhurit e tij në Qeveri, por nëse (ose më mirë kur) tregon faktin tjetër që dështon, paterica e thyer do të lëvizë për të mbështetur një veprim tjetër politik.
Ministrja e kësaj qeverie, Spiropali, pak ditë më parë sugjeroi që zgjedhja në mesin e Opozitës do të ishte midis marrëveshjes së saj dhe një vendimi personal. Kjo është, një tjetër arsye kuptimplote që nuk tregon se mund të përjashtohet tërësisht fakti real, se tashmë Qeveria Rama, nuk ka kohë më të merret me riparimin e patericës, por merret me problemet e Opozitës.
Aktualisht, forma më e mundshme që pritet të mbajë disi në këmbë patericën e thyer, janë kushtet kur Parlamenti pritet të arnohet nga listat e dy partive, PD dhe LSI. Ka nga ata që pyesin nëse kjo është me të vërtetë një ndërrues i lojërave. Në fund të fundit, listarët e votave të popullit mund të konsiderohen si riparuesit e kësaj paterice të thyer, të dytën e thyer në fakt, sepse aktualisht Pozita nuk mendoj se ka arsyen të mbetet faktor në parlamentin me njërin krah bosh.
Disa mendojnë se kjo është vetëm se Rama, kreu i patericës së thyer është duke luajtur politikë, për të strukur dështimin total të qeverisjes së tij dhe se ai po hedh mish të kuq në mbetjet e tij kërma që janë destinuar prej kohësh të vdesin, një javë pasi mjaft socialistë si Hamdi Jupe, kërkuan të flitej hapur për dështimin e Rilindjes, që është tashmë një gjë tjetër e sigurt se një votë e dytë nëse do të ndodhë shumë shpejt e shpie Ramën dhe partinë e tij në minorancë.
Por këto ditë, ne nuk mund të marrim asgjë për të mirë. Shumica dërrmuese e deputetëve të seleksionuar nga Rama mbështeti Ramën. Shansi për një plotësim të kërkesave të Opozitës, mes atmosferës së trazuar në Tiranë, ku të huajt e shohin situatën sa nga ajri, aq dhe nga hotelet e restoranet luksoze, duket se do të zgjasë.
Më e rëndësishmja, mbetet tek fakti, se protesta do të vazhdojë edhe me arnimet parlamentare dhe kështu dëmi do të jetë bërë tashmë. Marrëveshja e propozuar e Presidentit Meta, mund të jetë një parodi e situatës, një arsyetim me një emër tjetër për krizën e patericës së thyer, por kërkimi i njerëzve për të parë me sy të lirë shpresat integruese përsëri është një tradhti edhe më e zymtë, të cilën votuesit nuk do ta harrojnë. Dhe këtë Rama e di.
Nevojat e patericës së thyer janë tashmë në lëvizjet paralele tek zgjedhësit për të fituar zgjedhjet e ardhshme. Siç kanë vënë në dukje mjaft opinionistë, 61 përqind e zonave të votimit tashmë janë të lëkundura, ashtu si edhe shumë prej objektivave kryesorë dhe vendeve të margjinalizuara. Ky përqafim i një votimi të shpejtë mund t’i kushtojë shumë fuqisë së Ramës, kështu që koha për riparimin e patericës së thyer po ikën pa u ndjerë dhe duke nënshkruar ikjen totale të Ramës. Por edhe nëse të mbeturit përreth patericës së thyer në një farë mënyre arrijnë të zhurmojnë në Parlamentin e sotëm, kjo do ta bëjë këtë jo me mbështetjen e bazës tradicionale të socialistëve, por në kundërshtim me të.
Ata në banesat sociale, ata që nuk kanë arsimim formal dhe ata që fitojnë më pak se norma minimale jetike në muaj, janë të tre grupet që kanë më shumë gjasa të mbështesin Opozitën, sipas Qendrës Kombëtare të Kërkimeve Sociale. Këta janë vetë njerëzit që duhet të përfaqësojnë në fakt socialistët.
Në këto momente, paterica e thyer tregoi qartë se pushoi së qeni një tregues i dobishëm i qëllimit të mirë demokratik, pasi ikjet masive u dyndën dyerve të botës dhe të braktisurit e e Rilindjes hynë në territorin e ngushtë, që tashmë i shkon më përshtat Opozitës. Çfarë dinamizmi elektoral do të kërkojë Rama tani në këtë pikë ku është, është që të gjendet përsëri në situatën e para disa javëve që e sollën sforcimet universitare dhe lëvizjet spontane në qytetet e mëdha. Kjo tradhti e PS-së, atëherë, do të konfirmojë në mendjet e shumë votuesve se Rama nuk është më për ta: se është bërë partia e një grupi teknik të riparimit të patericës së thyer; dhe se nuk është aq shumë shqetësuese për njerëzit që pranohen si të (sh)qetësuar nga ata.
Kush do të kishte menduar se Rama, një prepotent dhe arrogant i madh i jetës së tij politike, do të ishte njeriu më në fund që do ta sillte partinë e tij dhe vendin në këtë pikë? Njeriu që mbahej në këmbë nga iluzionet e të huajve, tashmë do të jetë vetvetiu ai që po pakësohet e meket në sytë, veshët dhe gojën e tyre.
Ne me thumba të gjata e kemi quajtur Rilindjen si një lëvizje zombie e Ramës, relike e shekullit të fundit që nuk përfaqëson më idealet dhe zonat e saj themelore, por që vazhdon pavarësisht nga rruga ecjen në monopatin e ngushtë të skicuar nga piktori në ëndërrta e tij surrealiste. Çfarëdo që të ndodhë në javët dhe muajt e ardhshëm, Rilindja, siç e dinim, është e vdekur mbi patëricën e thyer, edhe nëse vazhdon të riorganizohet duke heshtur për Opozitën.
