Nga Red Varaku
Të gjithë e mbajmë mend datën 8 Qershor 2019. Ishte dita kur në Shqipëri ndodhi dhe kthesa e madhe e qëndrimit të faktorit perëndimor në lidhje me krizën shqiptare.
Ndërkohë në 5 Qershor ishin publikuar për herë të parë ,gjashtë biseda të përgjuara të dosjes 339 , në gazetën gjermane ‘Bild’. Bisedat u publikuan nga ‘Bild’, në datën 5 Qershor, vetëm një ditë pasi në Gjermani kishte mbërritur Lulzim Basha, i cili gjatë gjithë asaj dite vijonte takimet e rëndësishme në Berlin.
Pas 8 Qershorit, ditës kur Presidenti Meta vendosi të anullonte datën e zgjedhjeve lokale të 30 Qershorit, jo vetëm që nuk ka asnjë qëndrim pro qeverisë nga faktori Perëndimor, por të gjitha qëndrimet kanë qenë kundër saj dhe në mbështetje të hapur të propozimeve të Opozitës.
Në fillim ishte z. Wahdepul, i cili menjëherë pas dekretit të Ilir Metës për anulimin e 30 qershorit, u ofrua në emër të CDU-së , për të zgjidhur krizën shqiptare.
Pas refuzimit të Ramës dhe vendimit të tij për zgjedhje moniste në 30 qershor, kemi shtyrjen e datës për hapjen e negociatave në tetor duke i dhënë mundësi Ramës të ndërtonte Gjykatën Kushtetuese , të bënte reformën zgjedhore dhe të rikthente ligjshmërinë e zgjedhjeve lokale kjo sipas deklaratave të z. Palmer dhe z. Hahn.
Rama bëri gjithçka për ta penguar këtë dhe në Tetor erdhi bllokimi i integrimit bashkë me nëntë kërkesat e BE për ndëshkim të krimit elektoral dhe zgjedhje të parakohshme, të cilat u kthyen në kushte për integrimin e vendit në BE.
Kjo u pasua me një rezolutë të PPE , partive që udhëheqin sot Bashkimin Europian, e cila paralajmëronte si në asnjë rast tjetër, kthimin e këtyre kushteve në qëndrim të prerë nëse Rama nuk do të tërhiqej, si dhe shpallte Lulzim Bashën si udhëheqës të së ardhmes.
Në janar Rama tërhiqet zvarrë dhe detyrohet të ulet në Këshillin Politik, që nuk është tjetër vetëm një mekanizëm politik për realizimin e kushtit të parë, atij të dakortësimit për një reformë zgjedhore, pa të cilin nuk mund të vazhdohet më tej me kushtet e tjera.
Por, duke parë sërish përpjekjet e Ramës për ta bllokuar ose shtyrë këtë proces, bashkë me Sekretarin Amerikan të Shtetit, ata kanë nisur një ofensivë të padëgjuar perëndimore kundër Ramës, e cila u përkthye në një vendim të ashpër parlamentar të BE kundër tij me 388 vota pro, 280 vota kundër dhe 19 abstenime.
Kjo ofensivë perëndimore kundër tij tashmë politikisht mund të përkthehet jo më vetëm si presion, por si kërcënim i hapur ndaj përpjekjeve të tij për ta penguar integrimin e Shqipërisë në BE, që do të thotë që nëse vazhdon kështu fundi i tij do të jetë shumë i hidhur për të dhe ndjekësit e tij.
Një mesazh i qartë dhe i prerë që kjo qeveri nuk ka se çfarë të japë më dhe duhet të largohet menjëherë, sepse nëse politika e kushtezimit eshte instrumenti kryesor nepermjet te cilit BE tenton të thellojë reformat demokratike ne vendet e Ballkanit Perëndimor, politika e bllokimit është instrumenti kryesor që përdoret për të rrëzuar një qeveri të korruptuar. Bllokimi i integrimit është forma më e ashpër e presionit të BE-së për një qeveri.
Pas këtij “kërcënimi” , opsioni i vetëm që i mbetet Perëndimit, mbetet vetëm shpallja e rilindjes organizatë terroriste ,pra sanksionet dhe më pas ndërhyrja ushtarake si mjet ndryshimi.
E parë në këtë kontekst, qëndrimet e Washingtonit dhe Brukselit mund të konsiderohen pa mëdyshje si një sinjal që parashikon jo vetëm largim për të dhe qeverinë e tij, por ndëshkim për këdo që ka cënuar pasurinë dhe interesat e popullit shqiptar .
Dhe duke ditur rolin e rëndësishëm që ka luajtur Perëndimi në ndërrimin e pushtetit në Shqipëri në vitet 1992, 1997, 2005 dhe 2013, pyetja që të vjen në mendje është nëse kjo ofensivë a po lajmëron një ndërrim të pushtetit me zgjedhje të parakohshme menjëherë pas reformës zgjedhore?
Është e qartë që Rama nuk ka asnjë zgjedhje tjetër përveç tërheqjes dhe zbatimit të kushteve të BE-së. Sepse zbatimi i kushteve do të thotë as më shumë e as më pak vetëm se zgjedhje të parakohshme parlamentare dhe lokale në të njëjtën ditë.
Ai e di që kjo është e vetmja rrugë, siç edhe e ka të qartë që përplasja me Perëndimin dhe Europën ka qenë gjithmonë fatale për çdo kryeministër shqiptar që e ka provuar. Fatmirësisht, pas vendimit të Parlamentit Europian që shkon kundër tij personalisht, tashmë këtë fakt nuk e ka të qartë vetëm ai, por e kanë të qartë të gjithë, madje edhe më kokëtulët.
