Nga Kastriot Dervishi
Një muaj pas vrasjes dhe djegies së At Lekë Lulit e shoqëruesit të tij 25 vjeçar nga batalioni “Perlat Rexhepi”, 5 komunistë të këtij batalioni u futën në Mirditë. Me namin e keq të atij krimi mizor, ata hynë në Mirditë që për ta ishte “një vatër reaksionare” dhe duhej bërë patjetër komuniste. Cili ishte qëllimi i misionit të tyre? Në librin “Kronikë e ditëve të stuhishme”, botimi i dytë i Drejtorisë Politike të Ushtrisë Popullore, Tiranë 1972, thuhej se misioni i të pestëve në “krahinën e Mirditës, çerdhen e reaksionit” ishte “për të shpurë atje fjalën e Partisë Komuniste Shqiptare”. Njësiti “zhvilloi një punë të gjerë propagandistike, duke demaskuar veglat e ndryshme të pushtuesve fashistë, si bajraktarët, ballistët dhe zogistët, duke penguar rekrutimin e xhandarëve dhe duke goditur armikun në befasi”. Ata u rrethuan më 21.8.1944 në Buzabardhë të Vigut, prej Mark Jak Bajraktarit, Dedë Marka Gjokës, etj. Motivi i sulmit ishte pengimi i përhapjes së komunizmit në Mirditë. Asnjë prani pushtuesi në këtë betejë. Në kushtet e rrethimit ata shkruan një letër ku janë edhe fjalët: “Prej maleve të Mirditë, ku asht çerdhja e tradhtarëve, ju çojmë përshëndetjet tona..”. Dokumenti është botuar në librin “Kronikë …”, faqe 313. Në librin e Drejtorisë së Përgjithshme të Arkivave të vitit 1986, kushtuar heronjve të luftës, fjalia “ku asht çerdhja e tradhtarëve” është hequr.
Njësiti përbëhej nga Naim Gjylbegu (“Besniku”), Ndoc Mazi (“Minuku”), Ndoc Deda (“Teli”), Ahmet Haxhija (“Tigri”). Spikat fakti se Naim Gjylbegu ishte i biri i Dautit, ish pjesëtar i asamblesë tradhtare të 12 prillit 1939 që votoi bashkimin personal midis Shqipërisë e Italisë. Sipas gazetës “Rinia fashiste” të datës 4 dhjetor 1939 u pranua edhe në radhët e Partisë Fashiste. Pas kapitullimit të Italisë, Dauti kaloi me Frontin Nacionalçlirimtar dhe kur nuk kishte më fashizëm u bë antifashist.
Më 10.7.1949 Presidiumi i Kuvendit Popullor të vrarët në Vig i dekoroi me titullin Hero i Popullit.
