Shqiptari që i mbijetoi sulmit terrorist në Kabul tregon momentet e veshtira te atij momenti. Vetem pak para se te ndodhte gjithcka, ishte ne telefon me familjen, pasi e njoftoi se kur mbaronte pune dhe kur do te kthehej.
Ilaz Duli dhe miku i tij nga Bangladeshi kishin dale per pak ajer të pastër te hyrja e hotelit në natën e acartë të 20 janarit 2018, në hotelin më të madh të Kabulit, kryeqytet i Afganistanit.
Bashkë do të ktheheshin në holl, ku po pushonin pasdarke persona nga dhjetëra shtete që ishin pjesë e misioneve të ndryshme ndërkombëtare në Kabul.
“Aty interneti ishte shumë më i fortë se në pjesët e tjera të hotelit”, nis rrëfimin Ilaz Duli në kafenenë e bijve të tij, “Stories”, në Prishtinë.
“Kam biseduar me familjen katër-pesë minuta dhe ka qenë ora tetë e tridhjetë apo tridhjetepesë kur e kam ndërprerë”, thekson Duli, duke kujtuar pastaj fjalët e fundit që ua kishte thënë anëtarëve të familjes. “Sot është e shtunë, të premten e javës së ardhshme vij në Kosovë, do të thotë pas gjashtë ditësh mbërrij dhe dikush del e më merr si zakonisht në aeroport”.
“.. sikurse NATO-ja kur ka bombarduar”
Por ndersa Duli po fliste brenda me familjen në Prishtinë, gjashtë militantë talebanë kishin kaluar murin e lartë prej katër metrash të hotelit “Interkontinental” në Kabul dhe kishin mbërritur para dy gardianëve të armatosur të hyrjes. Kështu u ishin shmangur kontrolleve të pesë rampave.
“Por në momentin që e kam kryer bisedën dhe e kam vendosur telefonin në xhep, hapin e parë që e kam bërë për të shkuar te ashensori, i pari prej gjashtë talebanëve ka hedhur veten në erë për ta thyer kordonin dhe ka vrarë dy gardianët”.
Përnjëherë fuqia e shpërthimit do t’ia kujtonte Dulit bombardimet e NATO-s kundër caqeve ushtarake serbe në luftën e Kosovës.
“Eksplozivi ka qenë aq i fortë, sikurse NATO-ja kur ka bombarduar. Nuk e kam pasur larg as dhjetë metra”, tregon ai.
