Duke mbërritur me helikopter në spitalin në qytetin turk të Adanas, Emine Akgul ndihet jashtëzakonisht me fat që është gjallë
Mësuesja 26-vjeçare u shpëtua nga një ndërtesë e shembur më shumë se 200 orë pas tërmetit.
Ajo u gjet në një ndërtesë gjashtëkatëshe, ku shumë njerëz punuan me kujdes, por shpejt për ta hequr atë nga betoni në kryeqytetin e Hatay, Antakya.
Zëvendës shefi i Spitalit të Qytetit Adana, Nursah Keskin, tha: “Ajo mund të vuajë nga dëmtimi i indeve për shkak të urisë dhe etjes. Pacientët tanë ka shumë të ngjarë të vuajnë nga dështimi i veshkave dhe kjo është arsyeja pse ne do të duhet ta monitorojmë atë në njësinë e kujdesit intensiv.”
Dhe nuk është e vetmja mrekulli që ndodh në këtë spital. Birce tetë muajshe, e cila ra nga pesë kate, është gjallë dhe po shërohet me nënën e saj Nilay pranë.
Këmba e saj është thyer, por mjekët besojnë se Birce do të shërohet plotësisht.
Nilay kujton: “Kur u thirra fëmijëve të mi, nuk dëgjova asnjë përgjigje. Nuk doja të dilja e gjallë atëherë. Mendova, si do t’i mbijetoj kësaj nëse familja ime nuk është më?”
Birce dhe motra e saj më e madhe ia dolën. Por në rrënoja, Nilay gjeti trupin e fëmijës tjetër të saj.
Në Antakia, barra e kërkimit është e rëndë.
Një përpjekje për të shpëtuar një çift del me sukses dhe gara vazhdon për të gjetur djalin e tyre 26-vjeçar.
Punonjësi i shpëtimit Eser Karatas tha se gërvishtjet në mure nënkuptonin se ai dhe një ekip nga e gjithë bota mund të gjenin çiftin që mbeti nën rrënojat.
Ai na thotë: “E kuptuam që dikush ishte aty, ende gjallë dhe po fliste me ne”.
Ai vazhdoi: “Ti nuk dëgjon më zëra. Pas tre-katër ditësh nuk dëgjon tinguj, por thua, nëse dëgjon zërin tim, a mund të godasësh murin me diçka, çfarëdo lloj zhurme”.
Por 24 orë më vonë, dhe pas një pritjeje të dhimbshme, një çantë e zezë trupi po çohet me kujdes në tokë në mënyrë që të afërmit të mund ta identifikojnë trupin.
Hidhërimi i tyre është i papërshkrueshëm dhe britmat e tyre rrëqethëse, ndërsa shpresa e tyre kthehet në tmerr.
Humbja këtu është sa mizore aq edhe e kotë dhe megjithatë ata ende kërkojnë, duke kërkuar ndonjë detaj të vogël që mund t’i ndihmojë të shpëtojnë jetën dhe të paktën të nderojnë vdekjen.
