Nga Fatjon Gjinaj
Një shuplakë ndaj realitetit e një kandil që ndizet mes hiçit për të dhënë shpresë.
“Brenga”, bëhet ende më e thellë kur çdo personazh të Romanit e gjen në secilën ditë të jetës, nëpër udhët, dyert, portat, zyrat, sallat e skutat e këtij vendi.
Ahmet Prençi duhet lexuar jo vetëm për ç’ka është (me që në këtë aspekt nuk e njoh nga afër dhe kjo është edhe një nga arsyet pse e solla këtë shënim duke qenë se s’para “promovoj” librat që lexoj se na tallin shokët), por për çfarë ka arritur të bëjë dhe përcjellë me këtë Roman.
Mesazhi që kuptoj është i thjesht; mes njeriut që vdes e njeriut që rron, është vetëm koha në mes, që s’është hiç gjë me vlerë në krahasim me NJERIUN që mbetet përmes mënyrës si jeton dhe asaj që vdes. Çdo “vdekje” e panatyrshme në Roman … Ndëshkohet!
“Brenga e Prokurorit”, Fatjon Gjinaj: Një shuplakë ndaj realitetit e një kandil që ndizet mes hiçit për të dhënë shpresë.
