Nga, Halil Teodori
Rekordet që vinë nga eksperiencat na bëjnë me dije se interesi për poezinë dhe të bukurën janë mundësi të pa ndashme.
Në përgjithesi publikimet në poezi deri më sot janë në vargje, por nuk përjashtohen dhe mundësi të tjera sidomos rima.
Gjuha e poetit është direkt në opozitë me faktin dhe zhvillon reaksion inkandeshent midis tokës dhe gjithsisë.
Poezia është opozitë e prozës e cila përdoret kryesishtë në novela dhe në histori të shkurtra.
Gorge Santayana tek : “The Last Puritan”e ka cilsuar poezinë e shkruar si dicka sekret, magjike, e dlirë, që precipiton ndricimin e shkëlqimeve vezulluse “Wak Up the Brain” reflektin e bën në uje dhe njëkohësisht luan në mënyrë magjke.
Poezia punon, por që në të vërtetë nuk i ka rrugët e shtruara, janë pikrisht ata që e kontrollojnë, fenomenet momentale që sjellin surpriza.
Nuk ka asgjë humane që poeti nuk e prek, Vendlindjen, qytetet, malet,fushat, lumejt, oqeanet, dashurinë , vdekjen, natyrën apo historinë….
Poetët janë përshkrues të tmerrit të luftrave, mbushin boshllëqet e plagve rinore, bëjnë hënën të përulet, thajnë dete dhe oqean dhe përsëri i mbushin plot me ujë.
Në imazhet e një poeti qëndron e bukura, në kriimtari estabilishmenti dhe kompozimi. Atyre u pëlqen të flasin për imazhe konkrete dhe rrallë herë ose hic fare flasin për ide abstrakte.
Potenca, tek poeti është virtuali i të shkruarit e cila përbën në përgjithsi shtyllën vertebrale të poezisë.
Mendja ime është që poezia duhet të shkruhet dhe të ideohet për njerzë të urtë, të përkushtuar rreth poezisë. Ata që lexojnë poezi duhet ta bëjnë në qetsi, ngadalë dhe më shumë se një herë. Kjo bën që poezia ta sjell në formë lexuesin. Po aq e rëndësishme është që poeti të gjej fjalën e duhur që lexuesi ta kuptoi sepse kjo bën që poezia të mos harrohet.
Poezia dhe proza janë të hershme, edhe kur nuk ka pasur rekorde poezia është thënë. Tek ne shqiptarët kjo mënyre është bërë në form bejtesh ose e thënë ndryshe në formë narrative dhe ka arritur brez pas brezi deri në ditët e sotme.
Antitekti Pellazgo -Ilir në fazat e para të civilizimit dhe të bërjes së historisë botrore kanë bërë që të existojnë rekorde të shkruara lidhur me evidentimin e prozës dhe poezise.
Filozofia shqiptare i solli botës civilizimin e dëshiruar dhe zhvillimet e mëvonshme moderne. Gjuha shqipe është shkruar dhe dokumentuar 4000 – 3500 vjet BC.
Megjithse është punuar sistematikisht për eleminimin e histories sonë kombëtare janë ata Pellazgo- Ilirët që kanë kontribuar dhe kanë lënë të shkruar dekumenta të pa kontestushme.
Përshkrimi në proz i luftës së trojes nga Homeri në gjuhën shqipe tek Iliada dhe Odisey cilsohen dhe sot si poemat më të mira që janë shkruar ndonjëherë në historinë e njerzimit.
Filozofia Pellazgo – Ilire e shqiptarve është studjuar me kujdes nga e gjithë bota dhe përgjatë gjithë periudhës së historisë.
