Ahmet Zogu vdiq në Paris më 9 prill të vitit 1961. Ai lindi më 8 tetor në fshatin Burgajet të Matit.
Në vitet 1903-1912, mësoi në një shkollë ushtarake në Stamboll e pastaj në Austri. Pas Shpalljes së Pavarësisë u angazhua në Lëvizjen Kombëtare e politike të vendit. Ishte ndër nismëtarët e thirrjes së Kongresit të Lushnjës, ku mori pjesë aktive dhe u zgjodh ministër i Brendshëm e më pas kryeministër (02.12.1922-25.02.1924).
Muzeu Historik Kombëtar kujton se, në vitet 1925-1928, me shpalljen e Shqipërisë Republikë, Ahmet Zogu u zgjodh president i saj. Në vitin 1928, Asambleja Kushtetuese e shpalli Mbret të Shqiptarëve dhe sanksionoi formën monarkike të shtetit. Në qeverisjen e vendit, Ahmet Zogu zbatoi një varg reformash në fushën sociale, kulturore e arsimore, nga të cilat më të rëndësishmet ishin ato në fushën e legjislacionit, si Kodi Penal (1927), Kodi Civil (1929) dhe Kodi Tregtar, i hartuar sipas modeleve të vendeve perëndimore. Pas sulmit të Italisë fashiste kundër Shqipërisë, Ahmet Zogu bashkë me familjen e tij u largua nga Shqipëria. Ai jetoi si emigrant në disa vende, si Turqi, Angli, Egjipt dhe përfundimisht në Francë.
Zogu ndërmori disa reforma të rëndësishme emancipuese, por stili i punës i ngjante shumë atij të një sunduesi oriental. Ai nuk thoshte kurrë atë që mendonte. Ai priste që ministrat e tij, bashkëpunëtorët, ta merrnin vetë me mend mendimin e tij dhe pastaj t’ia impononin atij vetë. Ahmet Zogu (emri i plotë Ahmet Muhtar Zogu) u zgjodh në Presidencë nga 1924-1928 dhe u zgjodh mbret nga parlamenti nga 1928 deri në 1939. Ai është një politikan interesant shqiptar që ka marrë këtë pjesë në mërgim nga pushtimi i Shqipërisë në 1939 deri në themelimin e administratës së Enver Hoxhës në 1945 për shkak të politikës së pushtimit italian në Ballkan.
Pas viteve të shkollës fillore, në manastirin ku ndodhej Shkolla e Mesme Ushtarake e Manastirit, ai erdhi në Stamboll në moshën 10 vjeç për të vazhduar shkollimin dhe u regjistrua në pjesën e mesme të Shkollës së Mesme Galatasaray në vjeshtën e vitit 1906. Shkolla Galatasaray pësoi një zjarr të madh gjatë festës gjysmë vjeçare të Shkurt 1907 dhe shumë pjesë të shkollës, përfshirë bibliotekën dhe arkiven u dogjën. Për këtë arsye, nuk u ushtru dy vite mesim dhe Ahmet Zogu nuk shkoi në shkollë dhe zhvilloi mësime private me të afërmit e tij. Kur Galatasaray filloi arsimin përsëri në 1909, Ahmet Zogu rifilloi arsimin e mesëm. Por babai i tij qe ishte guvernatori i Matit vdiq ne vitin 1911 dhe atij i erdhi lajmi qe te kthehej ne Shqiperi.
Ai u kthye dhe mori vendin e babait te tij. Kur Princi William Wied, me origjinë gjermane, u soll në sundimin shqiptar nga forcat e huaja në mars 1914, Ahmet Zogu u zhvendos në Jugosllavi me trupat e tij veriore. Nga njëra anë, ndërsa bënte nisma politike në Jugosllavi. Austria vendosi lidhje ushtarake me ushtrinë e Perandorisë Hungareze dhe me urdhër të perandorit Francis Josep, atij iu dha Urdhri i Kolonelit Mbretëror. Pasi mbaroi studimet dhe marrëdhëniet e tij ushtarake politike në 1917- 1919 gjatë jetës në Vjenë dhe Romë, Ahmet Zogu u kthye në Shqipëri dhe mori pjesë në luftimet partiake midis viteve 1921-1924 dhe shërbeu si ministër i Punëve të Brendshme dhe Kryeministër në qeveritë e vendosura.
Në Janar 1925, ai u mblodh në Tiranë me Kongresin e Madh dhe ndryshoi Kushtetutën dhe regjimin dhe shpalli Republikën me 21 janar 1925 dhe u zgjodh President në 31 dhjetor 1925. Gjatë kësaj periudhe, në Shqipëri u bënë risi të rëndësishme në fushat e ekonomisë, shoqërisë dhe kulturës. Në prill të vitit 1939, kur forcat fashiste italiane pushtuan vendin për shkak të politikave të tyre mbi Ballkanin, Mbreti Zog I u detyrua të largohej me familjen e tij, së pari në Angli dhe më pas në Egjipt. Sidoqoftë, për shkak të revolucionit të bërë nga koloneli Xhemal Abdunnaser, ai u largua nga Egjipti në 1953 dhe u vendos në Francë në prill. Vdiq në prill 1961 në Paris.
