Me titullin “Klasa e 2024”, ‘Politico’ publikoi listën e 28 personave më me ndikim në Evropë për vitin e ardhshëm.
Midis tyre janë presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky, Donald Tusk, Rexhep Tajip Erdogan dhe shumë të tjerë, të gjithë të ndarë në tre kategori të ndryshme si “vepruesit”, “problematikët” dhe ëndërrimtarët.
Redaktorët e Politico në një artikull të veçantë shpjegojnë se si dhe pse i bënë këto zgjedhje, dhe nëse forcat e moderuara të Evropës do t’ia dalin mbanë t’i zmbrapsin ata në skaj që kërcënojnë pushtetin e tyre.
“Lista bazohet në ekspertizën e ekipit të lajmeve dhe më gjerë – dhe ofron një fotografi të njerëzve që duket se do të formësojnë politikën dhe politikën në këtë vit të ardhshëm elektoral evropian”, siç shkruan Politiko.
Personi më i Fuqishëm i këtij viti përmbledh betejat ekzistenciale që po zhvillohen si fjalë për fjalë ashtu edhe figurativisht në të gjithë Evropën dhe më gjerë:
Si kryeministri i ardhshëm i mundshëm i Polonisë, Donald Tusk po lufton për shpirtin e kombit të tij, duke e shtyrë për ta çuar atë përpara, ndërsa përballet me një kundërshtar që dëshiron të tërheqë atë mbrapa. Dhe në procesin e riformësimit të vendit të tij, peizazhi i pushtetit në Evropë po ndryshon gjithashtu
Donald Tusk, njeriu më i fuqishëm në Evropë
Për dy dekada, dy burra luftuan për shpirtin e Polonisë. Ata luftojnë për një vizion demokratik, modern dhe evropian të së ardhmes: Donald Tusk, një ish-kryeministër që shërbeu si president i Këshillit Evropian përpara se të kthehej si lider i opozitës centriste – në këndin e kuq, ai lufton për konservatorët tradicionalë katolikë, nacionalistët. Secili pati mundësinë të formësonte Poloninë sipas imazhit të tij dhe tjetri të kthente kohën pas. Tani, pas tetë vitesh Kaczynski, vendi është në prag të një epoke të re Tusk dhe era e ndryshimit po fryn përsëri.
“Vepruesi”, i pari Meloni-“kameleon”
Politico vazhdon me “vepruesit”, pra me politikanët dhe personalitetet që, pavarësisht prejardhjes ideologjike, arrijnë të bëjnë ndryshime dhe të sjellin rezultate. E para në këtë listë është kryeministrja e Italisë, Giorgia Meloni.
Ngritja e Giorgia Melonit në kryeministre të Italisë vitin e kaluar shkaktoi dridhje në shtyllën e qendrës në të gjithë kontinentin dhe më gjerë. Brukseli po përgatitej që një anëtar i një partie post-fashiste të zinte një vend në tavolinat e tyre kryesore, duke forcuar radhët e fëmijëve problematikë të BE-së. Kievi u përgatit që Italia të çlirohej dhe të kërkonte të zbuste mbështetjen për Ukrainën dhe lehtësimin e sanksioneve kundër Rusisë.
Por një vit pasi u bë lider i ekonomisë së tretë më të madhe të BE-së, Meloni ka sfiduar pritshmëritë dhe ka ndërtuar një klub të konsiderueshëm fansash. Meloni ka vazhduar me zbatimin e reformave kushtetuese që do të forcojnë ndjeshëm kompetencat e kryeministrit, duke ushqyer vazhdimisht bazën e ekstremit të djathtë.
Nga “mbretëresha” von der Leyen te “ndërmjetësi” Erdogan
Në të njëjtën listë janë presidentja e Komisionit, Ursula von der Leyen me titullin karakteristik “mbretëresha”, kryetarja e Bankës Qendrore Europiane, Christine Lagarde, lideri britanik i laburistëve në Britani, Keir Stammer, si dhe presidenti turk, Rexhep Tajip Erdogan, i cili mban titullin “ndërmjetësi” me sa duket për shkak të përpjekjeve të tij për të luajtur një rol diplomatik si në luftën në Ukrainë ashtu edhe në Lindjen e Mesme.
- Ursula von der Leyen, mbretëresha (presidenti i Komisionit);
- Emmanuel Macron, Manu i Palidhur (presidenti i Republikës Franceze);
- Kardinali i gjelbër i Kievit, kardinali i gjelbër i Kievit (Shef i Zyrës së Presidentit të Ukrainë);
- Recep Tayyip Erdogan, ndërmjetësi (Presidenti i Republikës së Turqisë);
- Maroš Šefčovič, Z. “Fix it” (Zëvendëspresidenti Ekzekutiv i Komisionit Evropian për Marrëveshjen e Gjelbër Evropiane);
- Marine Le Pen, ripërcaktuesi (Presidenti i Frontit Kombëtar Francez);
8 .Christine Lagarde, menaxherja e pritshmërive (kryetar i BQE);
- Keir Stammer, djaloshi tjetër (udhëheqës i Laburistëve në Britaninë e Madhe);
“Dyshimet”, së pari kryeteknokratja e Putinit, Elvira Nabiulina;
Elvira Nabiullina është teknokratja më e mirë që mban në punë makinën e luftës të presidentit rus Vladimir Putin. Gjatë dekadës së saj në krye të bankës qendrore të Rusisë, politika monetare e ashpër e Nabiullinës e ka kursyer vazhdimisht rublën dhe e ka mbajtur në këmbë ekonominë e vendit. Gjatë rrugës, bankierja e Putinit, tani ndihmësja e tij e heshtur, arriti të shmangë efektet e sanksioneve të paprecedentë perëndimore të krijuara për të zbrazur arkat e Kremlinit duke zgjatur luftën në Ukrainë.
Që nga fillimet modeste, ajo u bë gruaja e parë që drejtoi bankën qendrore të një vendi të G8.
Nga separatisti katalanas te Orbán
Në një referencë për kohët polarizuese të sotme, lista e Politico në të njëjtën listë përfshin jo një, por dy separatistë, ëndrra e të cilëve është të copëtojnë vendet e tyre. Është Carles Puigdemont, katalanasi që arriti të sigurojë një amnisti për votën e paligjshme të pavarësisë në 2017 – dhe ndoshta edhe një shans tjetër për shkëputje – në këmbim të mbështetjes së kryeministrit spanjoll Pedro Sánchez. Dhe këtu është Tom Van Grieken i Belgjikës, i cili dëshiron ta kthejë Flandrën në një shtet të shkëputur.
- Carles Puigdemont, revolucionari (separatist katalan);
- Viktor Orbán, trazirat (kryeministri hungarez);
- Annalena Berbock, e drejta (ministri i jashtëm gjerman);
- Manfred Weber, vrasësi i Marrëveshjes së Gjelbër (Presidenti i Popullit Evropian);
- Tom Van Grieken, artisti i ndarjes (kryetar i partisë separatiste flamande në Belgjikë);
- Jovita Neliupšienė, ajo që pëshpërit me Uashingtonin (ministri i jashtëm lituanez);
- Bidzina Ivanishvili, oligarku (ish-kryeministri gjeorgjian ministër, miliarder );
- Björn Höcke, fashist (udhëheqës i partisë Alternativa për Gjermaninë – AfD);
“Ëndërrimtarët”, fillimisht presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky, i njohur ndryshe si “maratonisti”
Ëinston Churchill, Martin Luther King Jr., Nelson Mandela. Herë pas here, një lider vjen dhe ndryshon i vetëm rrjedhën e historisë, jo përmes fuqisë së ushtrisë së tij apo fuqisë së ekonomisë së tij, por përmes fuqisë së fjalëve të tij. Presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy është një lider i tillë.
Nga videoja e tij sfiduese “Ne jemi këtu” e xhiruar në ditët e para të luftës jashtë zyrës së tij presidenciale në rrugën Bankova dhe komenti i tij ikonik “Kam nevojë për municion, jo një udhëtim” në përgjigje të ofertës së SHBA-së për evakuim, në fjalimet që ai mbajti në parlamentet anembanë Evropës dhe botës, Zelensky frymëzoi ukrainasit që të vazhdonin t’i rezistonin tentativës së pushtimit në shkallë të plotë të Rusisë dhe i bindi dhe iu lut kombeve anembanë botës që të ndihmonin për ta bërë këtë.
Nga beteja kundër seksizmit, te pionieri i Brexit
Lista përfshin personalitete të njohura dhe të tjerë jo aq shumë për veprimin e tyre në shumë aspekte të jetës së përditshme, politikës dhe shoqërisë, qoftë ai pozitiv, si disidenti rus Alexei Navalny dhe Hermoso në betejë kundër seksizmit, por edhe Nigel Farage, i cili nga pionieri i Brexit u shndërrua në producent radiofonik.
- Alexei Navalny, rus Nelson Mandela (Avokat dhe aktivist politik);
3 . Gérald Darmanen, zëvendësuesi (Ministrja e Brendshme franceze);
- Roberta Metzola, arma e re (Presidentja e Parlamentit Evropian);
- Mary Lou Macdonald, unifikuesja (politikan irlandez, president i partisë Sinn Féin);
6 . Petr Pavel, Skifteri (President i Republikës Çeke);
7 . Thomas Bach, Olimpiani (Presidenti i Komitetit Olimpik Ndërkombëtar);
- Nigel Farage, skemisti (ish politikan, aktivist i Brexit, tani producent radiofonik);
- Jenny Hermoso, Gruaja që futi ujin në hendek (futbollist ndërkombëtar spanjoll , yll në luftën kundër seksizmit)
