Historiani tallet keq me ‘mushkonjën’ e Divjakës: ‘Miladini e Dushani, në zemrën e Braçes’..

Nga Kastriot Dervishi

Kur merret edhe Braçe me histori…

Zëvendëskryeministri Braçe postoi një tekst të dobët në formën e traktit model “pksh41” në kujtim të 7 prillit 1939, të cilit i kish lidhur një fotografi, të cilës as ia kishte haberin çfarë ishte. Sikur të mos kishte emër do kujtoja si autor p.sh. Shefqet Peçin.

Braçe kërkonte të kujtoheshin për urrejtje “mbreti gjakatar i shqiptarëve” si dhe partizanët për lavdi. Nuk ka pasur partizanë 7 prilli 1939, por ka pasur Abaz Kupin. Mirë do ishte të kujtonte edhe kontributin e shokëve Miladin e Dushan, në vitet 1941-1944 të cilët mendonin për “lirinë e Shqipërisë”.

Ngaqë Braçe ishte në rolin e një hedhësi keqinformues portali dhe meqë unë jam publikuesi i parë i kësaj fotoje, e quaj me vend ta sqaroj atë.

Në vitin 1946, Viktor Emanuli III dhe Mbreti Zog gjendeshin miq të mbretit të Egjiptit. Italiani kërkoi të takohej me Mbretin Zog. Pasi ky i fundit pranoi, italiani kërkoi falje për pushtimin fashist të 7 prillit 1939. Nuk do kishte drekë pa aktin e faljes që italiani edhe mund të mos e jepte. Në drekë kanë qenë të pranishëm edhe nga familja mbretërore e Egjiptit.

Ky takim përmendet në librin e autores Josephine Dedet, “Geraldina Mbretëreshë e Shqiptarëve”, (botimi shqip, Tiranë 2000, faqe 261). Në drekë janë bërë disa fotografi, të cilat janë pjesë e një albumi që posedon familja mbretërore, prej nga unë i kam marrë. Po e shoqëroj tekstin me një plan tjetër të drekës, jo atë që postoi Braçe.

E për ta mbyllur, Braçe duhet të dijë se Italinë fashiste nuk e mundën partizanët që drejtoheshin nga dyshja jugosllave (gjynah që nuk i kanë bërë ndonjë shtatore), por kapitulloi në shtator 1943. Të ishte për partizanët, Italia kushedi sa do rrinte. Se tradhtarët do i gjejë me shumicë te ata që ka idhuj e jo te ata që kanë bërë Shqipërinë. Historia nuk njihet nga emocionet familjare dhe nga filmat demode të kinostudios.