Si në takimin e parë
Një rreze e ndrojtur më vjen në dritare,
tej perdesh çan dhe ëndrrën ma përgjon,
më ulet syrit aq ledhatare
e përkundshëm nga gjumi po më zgjon.
Nën zhurmën e gjethes së vjeshtës së parë,
rrëzuar nga qerpiku i syrit të kohës,
datë e dashurisë më del në kalendar,
si dielli përvëlues pas llohës.
Te bregu i lumit ciganët erdhën prapë,
plot këngë dhe hare zallit të larë,
letrën do e gjesh zgavrës nën rrap
dhe të pres si në takimin e parë.
****
Ne jemi larg, por pranë të ndiej,
si rrezen e parë të diellit,
dhe kur mbyll sytë, prapë ty të gjej,
me yjet e ndezur të qiellit.
Ne jemi larg, por ti më ndien,
si vesa e virgjër mbi lule
dhe iki e vij, ikën e vjen,
mbi ballin tim më pekule.
U deshëm, u zumë…, u deshëm prapë,
po ç’dreqin është dashuria?
Tek ti shpirti më rend turravrap,
aq sa edhe ty drejt pritjeve të mia.
***
Ja ku ti shfaqesh përsëri,
si puthja e paqes pas zënkës së kotë,
me ty edhe qielli bie në dashuri
dhe aq dashuruar ndriçon një botë.
Të ndiej e të shoh në çdo skaj
dhe sekondi për ty më duket vit,
edhe kur s’je nga vetja s’të ndaj,
hën’ e diell të bëhem përnatë e përditë.
****
Pa titull
Malit lart një vetëtimë,
që çan qiellin dhe shkrin re,
sulet tokës me rrëmbim,
djeg një lis diku atje.
Sot ky det i shkumëzuar,
dallgën shkëmbit ashpërson,
plot buçimë dhe zemëruar,
pak nga pak po e thërrmon.
Dikur rrinin përqafuar,
natë e ditë shkëmbi nën valë,
në çdo kohë të dashuruar,
tani zënë e prapë me mall.
Dhe mbi lis po qan rrufeja,
më i larti, gjer në diell:
“Ah, të vrava, eja, eja,
po s’je ti, s’dal më në qiell!”.
***
E shikon ç’bën dashuria?
Zë të vret pak e nga pak.
Ti qesh me thëniet e mia,
më pushton e më puth prapë.
