Nga Orjola Pampuri
Gjate ketyre diteve ka qene debati qe ka prevaluar; te hapen dosjet, mos te hapen dosjet, pse u kujtuat tani, kjo po sherben per te terhequr vemendjen nga kriza social-ekonomike qe ka kapluar vendin, korrupsioni gjithashtu.
Jo pra jo nuk eshte keshtu sic doni ta paraqisni ju; mund te ishte loje e kujtdo, por kurrsesi e atyre qe e kane perjetuar ate tmerr, kurrsesi e atyre qe u copetuan kampeve te internimit, burgjeve, u vrane e u pushkatuan, te pakten nese mendoni vetem pak me respekt e dhimbse per ta, rezervojeni nje retorike te tille.
Hapja e dosjeve, lustracioni dhe dekomunistizimi eshte domosdoshmeri, e leme se kur duhej bere, nuk do merremi me me kete. Duhej bere, nuk u be! Le ta bejme ne sot!
Qe edhe kur te flasim per korrupsionin, per shqiptaret qe largohen nga pamundesia per te mbijetuar ne nje vend kaq te pashprese me politikane te korruptuar, te behemi me te besueshem, kur flasim ne emer te nje vete te paster.
Ndaj retorika e gjithkujt per ta sfumuar kete kauze, te nisur prej kohesh, te nxitur e kerkuar me ngulm nga ish te perndjekur, nga shoqata antikomuniste, ta cojme deri ne fund. Na nderon ne qe jemi sot ne politike dhe brezat qe do te vijne. Dhe nuk eshte normale ta ngaterrosh me zhvendosje vemendje nga problemet ekonomike e sociale te vendit, madje do te thoja eshte cinike.
Jemi shume po shume te vonuar, ndaj asgje s’mund dhe s’duhet ta ndale nje nisme te tille.
