Të kërkoj këmishën dhe pjesën tjetër të ditëve tuaja,
ndër të tjera fjalë këmisha
është thjesht një pretekst
që më arrin deri në gjunjë
kur zgjatem për të prerë
gjysma e limonit, gjysma tjetër
mbetet për të gjakosur i verdhë dhe kaustik
në barin e butë të njomur me nepërka.
një re vjollcë më rrëshqet nga duart,
një re plot me peshq që natën
bëjnë fëmijë ngjyre e preshtë, fëmijë të ushqyer
me yje të lëngshëm, yje që edhe ne ndonjëherë
i pimë të përziera me qumësht engjëjsh.
përpiqem të jetoj
po mundohem të vdes
cili është ndryshimi midis një tangoje
dhe një salle gjyqi?
cila është ngjashmëria ndërmjet
një salle gjyqi
dhe një tangoje?
shpirti im bën striptiz
në një gotë bosh.
bie nata
dhe nëse do të mbulohesh me muret
mund të jetë një natë e dhimbshme
e përsosur për të lënë tjetrin
që do të të kërkojë me frikën
se mund të të gjejë të thyer
ose të veshur në mënyrë të papërshtatshme për shëtitjen e mëngjesit
në levën e hollë të fajit
mes teje dhe atij.
diku në skajin tjetër të rrënojave
një dritare emergjente mbeti e paprekur
një dritare për një person dhe nga këtu
fillon magjia e vetmisë
dhe shërimi përfundimtar
i iluzionit që
yjet binjakë mund të shkëlqejnë
në të njëjtin qiell…
pothuajse nuk u prekëm.
rreth tavolinës
unaza uji
dhe në mes një gur.
as nëpër dritare
nuk shikojmë më mbrapa
ngadalë,
shuhemi
si dy burime
të mbuluara nga thatësia…
gënjemë.
gënjeshtrat e mira janë si diamantet
në kyçet e këmbëve të grave të çmuara.
jo, nuk e kam shpikur unë zjarrin.
unë thjesht e kuptoj zhdukjen e tij
dhe psherëtimën e hirit të nxehtë
të marrë nga era…
Trokita te portat e kuqe
dhe më thanë të hap një pus.
- si të gërmoj një pus me duart e mia të verbëra?
dhe fjeta një natë nën yllin e tyre, me qentë e tyre
dhe pas meje lashë ujë
për qentë
jo për njerëzit.
atëherë e kuptova
se të gjithë ata që më kanë braktisur
kurrë nuk kanë gjuajtur
yje fluturues
dhe qesha
duke shoshitur rërën
nga një pëllëmbë në tjetrën.
Perkthehu ne gjuhen shqipe: Oana Glasu
