Nga Azgan Haklaj
Në kontekstin rajonal, kontinental e global secili komb nxjerr mesimet dhe merr masat e veta për tu përballur me furtunën, e cila për shumë arsye të lexueshme po tenton të përfshijë Gadishullin Ballkanik, i njohur si fuçi eksploduese historikisht.
Natyrisht që era ruso-sllave herë hapur e herë në mënyrë hibride synon për të minimizuar kujdesin perëndimor për Ukrainën.
E kur dihet botërisht se lufta e vërtetë e Rusisë dhe aleatëve të saj është kundër dhe konkretisht kundër SHBA-së qëllimi dhe intervenimi rus gjithfarësh drejtohet në rajonin tonë kundër Kombit Shqiptar, i cili dhe mbetet kombi më proamerikan në glob.
Dhe kjo jo pa arsye të paktën që nga koha e Presidentit Willson e deri sot.
Edhe partitë politike kanë rëndësinë dhe peshën e tyre në këto proçese qofshin këto në shumicë apo pakicë, të mëdha apo të vogla, ndaj dhe diversioni ruso -serb dhe investimi konspirativ i tyre është i deshmuar se shtrihet edhe këtu.
Fatkeqësisht kjo po përvijohet edhe vendin tonë dhe Kosovë, Mal të Zi dhe Maqedoninë e Veriut.
Natyrisht ky investim nuk vjen me daulle por nuk është e veshtire ta interceptosh pa pasur lakmues nëntokësor.
Në Tiranë ka kohë që diku hapur e diku me doreza të zeza po shfaqet antiamerikanizmi politik.
Nuk mund të fshihet fakti se në ballë qëndron Sali Berisha me foltoren e tij jolegjitime dhe Ilir Meta i njohur dhe dokumentur si nje idhtar i sistemit totalitar.
Me kamuflazh të ndryshëm por me shënjestër të njëjtë të dy ju qasen të njëjtit stil.
Berisha rrembeu dhunshëm Selinë e Partisë Demokratike ndërsa sot bën presion, thur kurthe dhe intriga, bën pazare, intimidon, shantazhon, linçon, kërcënon me qëllim që të rrembejë e privatizojë vulën dhe siglën PD-së, ashtu siç rrembeu levizjen studentore të viteve 90-të dhe mbajti peng për disa dekada partinë që lindi në këtë lëvizje historike.
Ndërsa Meta e kishte më të lehtë ti rrembente bashkëshortes vulën e si Berisha të “nuseronte” me sigël e emer të ri.
Askush deri sot çuditërisht as institucionet e inteligjencës nuk e vrasin mendjen se ku gjenden nga ky bllok anti-amerikan subvensionimi marramendës i tyre jashtë ligjeve finaciare rregullojnë funksionimin e partive.
Po ashtu askush nuk merret me faktin se si një grupim politik që vepron në Shqipëri e gjen guximin që haptas e mediatikisht ti kundërvihet SHBA-ve kur dihet se një veprim i tillë elektoralisht është vetvrasje.
E këtij kori me dorë të fshehur ortakerie ju ka bashkuar edhe Edi Rama.
Berisha e Meta jo e jo por as Edi Rama nuk e kamuflon arsyen e këtij iritimi me aleatin tonë strategjik e imediat.
Arsyeja është pikërisht investimi i njëmendtë i SHBA-ve, Prokuroria e Posaçme (SPAK).
Levizja tymnajë e Ramës me Gaz Bardhin & Co nuk u desh shumë kohë të zhvishej lakuriq.
Është në fakt jo një reflektim i mazhorancës për të normalizuar jetën parlamentare por një ortakëri në përballjen ku të hapur e ku pas kuintave me SHBA-në e cila po tregon rigorozitett në luftën kundër krimit dhe korrupsionit politik në rajon.
Ndaj dhe Berishës i duhet vula siç i nevojiten një të verbëri sytë thjesht për të vulosur e zyrtarizuar anti amerikanizmin.
Në këtë betejë natyrshëm që jo të gjithë ushtarët e dinë pse po shkohet.
Disa janë nostalgjikë.
Të tjerë ëndrrën e gomarit që mbyllte sytë e ëndërronte ndërkohë ujku i shqyente prapanicën.
Disa të tjerë karrieristë mendojnë se ju erdhi koha të “nxjerrin luanin” politik që qëndron në subkoshiencën e tyre të krimbur.
Të vetmit që e dinë mirë përse kërkojnë legjitimitet janë Sali Berisha dhe Ilir Meta.
Ndaj sot më shumë se kurrë është koha për reflektim së pari kombëtar e pastaj politik.
Kjo është një analizë e thjeshtë që hap pas hapi ju siguroj se do ilistrohet me fakte por apeli im si demokrat e mbi gjithçka shqiptarisht përmes kësaj premomorje modeste është kthjellimi i secilit demokrat.
Sot është koha finale e vendimeve te kujdesshme por të guximshme.
Partia Demokratike dhe lideri i saj Lulzim Basha kanë demostruar se dhe me kosto politike partiake kur është puna për vendime kombëtare janë të pakthyeshëm dhe stoikë.
Jo për karrike por për mision!
Jo për egoizëm por për idealizëm!
Aty ku vdes apo tjetërsohet idealizmi lind si kërpurdhë helmuese narcizmi.
