Nga Skerdjan Dhuli
Sot është dite e veçantë për vendin tonë. Shpresëshumtë ashtu si festa që vendi ynë ka sot, Dita e rinisë e cila është diell që ngroh kudo copëza shpirti Shqiptarësh të lirë. Por unë, e mesiguri shumica e shqiptarëve kemi nje dilemë: Kush e solli 8 Dhjetorin dhe kush janë protagonistët e vërtetë ? Një pyetje që mundon çdokënd që do të dijë disa gjëra nga e verteta e nje dite kaq historike për Shqiptarët. Kjo dilemë ka një arsye. Të gjithë e dimë se në sistemin komunist asnjeë femijë i ish të Përndjekurve, burgosurve, persekutuarve, pushkatuarve, internuarve, nuk kishte të drejtë studimi. Për këtë jam dëshmitar me të gjithë pjestaret e familjes time ku për shkak se gjyshi kshte bere burg politik, asnjë nga fëmijtë e tij nuk u lejuan të studionin në universitet edhe pse në gjimnaz ishin ndër ose më të mirët (vërtetohet lehtë kjo). Atëherë kush ishin studentët që dolën në protestë dhe pse ?
Përvec faktit që ishte një mënyre revolte e tyre pas asaj që kishte disa ditë që po flitej poshtë e lartë në koridoret e intelektualëve, më pas ne burgje etj (historia dihet) studentët më së shumti ishin në inercinë e turmës që në fakt shumica e tyre as e dinin e as e kishin idenë e asaj që do vinte, “pasojë” e atyre revoltave. Por ne nuk mund ta mohojmë se shumica e studentëve, siç disa vite më parë një nga protagonistët e kohës, doktor Berisha ka deklaruar, “ishin bijte kunder eterve te tyre”. Dhe kjo është e verteta e madhe që shumë pak gojë e mendje kanë guximin t’a shprehin. Dhe nuk eshte e rastësishme që shumë nga keta studentë sot nuk jane ne radhët e PD. Sepse ata, ca janë bërë pishman që me veprime spontane kanë rrëzuar etërit e tyre, e ca janë bërë pishman që kjo lule e re, më e bukura e këtyre 30 viteve, Partia Demokratike, do çelte pikërisht nga një veprim i tyre… që sigurisht ka qenë i pamenduar, se ndryshe ata në shpirtin e tyre kurrë s’do e lejonin këtë ditë.
Nje fakt tjeter jo pak domethënës. Ne jemi i vetmi vend në Europën ish Komuniste që me rrëzimin e sistemit komuinist nuk prekëm asnjë lule, e jo më një komunist gjakatar prej atyre që bënë hatanë me krime 46 vjet. Në disa vende u pushkatuan udhëheqësit (Rumani), e në ndonjë tjerër u derdh gjak ndërsa tek ne jo vetem qe nuk u pushkatua asnjë anetar i byrosë komuniste, jo vetëm që nuk u përdor asnjë plumb ndaj atyre monstrave që kishin pirë gjakun e mijëra të pafajshmëve që dënoheshin, pushkatoheshin, internoheshin e ju bëheshin dënime nga më mizoret vetëm se donin liri, po madje as nuk u dënuan kurrë këto krime e askush nuk kërkoi një ndjesë.Një falje që sigurisht nuk do lante gjakun dhe burgjet e 46 viteve, por të paktën do binte në veshin e vuajtesve te komunizmit si një grimce dinjiteti të rikthyer. Por nuk ndodhi.
Dhe unë besoj se nuk ndodhi pikërisht për shkak të kësaj zanafille. Shumica e studentëve ishin bij komunistësh. Për t’a vërtetuar këtë mjafton te ndjekesh trajektoren e tyre 30 vjecare në politikë dhe kupton gjithcka. Dhe argumanti i fundit që e shton dozën e realitetit kësaj teze, është fakti që shteti gjakatar komunist nuk dilte dot të reagonte kundër tyre ashtu siç ai dinte dhe kishte funksionuar për 46 vjet pikërisht sepse shokët e çdo qelize të partisë kishin në shesh bijtë e tyre që ishin të privilegjuar për të studiuar. Mosreagimi i tyre mbetet emblematik për nga mënyra sesi u kyç goja dhe pranua “në heshtje” një “rrëzim” i butë i sistemit. Të butë komunistët ?
Ironi e madhe kur e mendon. Prandaj sot festoni. Por të paktën pranoni që disa prej jush keni qenë femije komunistesh dhe me keq akoma, nga viti në vit shtoheni ne numer me një dëshirë boshe për protagonizëm e cila është kthyer ne sëmundje ngjitëse. Fiks sic çdo vit e më shumë na shtohen pretendentët për veteranë lufte, edhe pse në fakt çdo vit vdesin. Prandaj rroftë kjo datë dhe produkti më i bukur i saj, Liria dhe Partia Demokratike !
