Në fakt, në atë kohë, investigimet e mediave nxorrën në pah të dhëna që sugjeronin se në bilance ishin fshehur sasi nafte gjendje.
Thuhej se kompania u shit së bashku me 40 milionë euro naftë gjendje të cilat nuk u llogaritën fare. Sot, Taçi pretendon të kundërtën. Madje, thotë se shteti ia ka hedhur duke i faturuar detyrime shtesë.
“Menjëherë sa e morëm në admisnitrim paguam 44 mln dolallrë detyrime të ARMO. Këto nuk ishin në kontratën e privatizimit, që të sillnin detyrime që duheshin paguar nga privatizuesi”
Taçi, ishte bërë pronar me 85 % të aksioneve i një prej aseteve më të rëndësishme publike.
15 %, sot e kësaj dite zotërohen nga shteti. Në rafineri, pas kalimit të aseteve nuk u panë kurrë amerikanë, ashtu siç ishin prezantuar gjatë tenderit.
“Arritëm të zotëronim thuajse gjithë tregun e naftës duke paguar rrogat taksat e rezultate shumë të mira. Ndoshta ishte kjo ndikimi që pas 3 muaj aktivitet, Ministria e Financave, ndoshta në ndikimin e Bodes, rrethon rafineritë me zinxhirë.
Për disa vite, industria u përpëlit mes problematikave që dolën si rrufe në qiell të hapur. Aty, nisën problemet me pagat. Amerikanët e ARMO, dolën të ishin disa shqiptarë, të cilët për hir të interesave të ndryshme në nivelet e larta të qeverisë e degraduan industrinë.
“Përsëri në mënyrë abuzuese, Ministria Financave gjatë 5 vjecarit të menaxhimit tonë vinte gjoba, aplikonte taksa dhe gjoba për produkte të paprodhuara se sipas tyre firot nuk mund të ishin më shumë se 2 %”
“Kam kërkuar një takim me Kryeministrin e vendit, nuk është realizuar, arsyet nuk mund ti di, kam dërguar dhe letra në qeveri sa i përket sistemit taksimit që apli
