LAJME NGA DIELLI
Bashkë me diellin Rrezet marrin
Rrugën për udhëtim; Valës detit,
Buzës lumit Që nga Lindja- Perëndim,
Mes për mes atdheun tim.
Retë e zeza Luftë me diellin
Me zënkat që gërvishtin qiellin;
Rrezet janë qëndrestare
Dhe për tokën shumë bujare
Shpresë, or shpresë e ngrohtësi
Për Shqipëri!
Shumë shekuj rrakapjekthi
Retë si thirri,
Retë si dreqi
Na coptuan shumë ndër veti
I vunë lakun këtij mileti
Shpresa humbi
Dielli treti, Si rrëmeti!
Shumë shqiptari u përpoq
Duart prush
E zemrën zjarr
Sytë shqiponjë,
Stuhi gjithmonë
Nëpër diellin rreze artë
Një liri kërkoi pa cak
Nëpër rrënjë e nëpër gjak!
NGADALË VDES
(Në vendin tim vdes më njerëzisht se në vendin e P. Nerudës)
Ngadalë vdes ai që bëhet skllav i zakonit
I mbyllur në guackën e kërmillit
Ai që nuk kërkon të nesërmen
Në lulen e prillit;
Ai që nuk rrezikon një çast
Për të bekuar një qiell me shi;
Dalgadalë vdes ai njeri
Skllav i të tjerëve
E në veten e tij nuk sheh hijeshi,
Që në vesën e mëngjezit
Shuan një okë me dashuri,
Që në vajin e guguçes
Mbyllet në vetmi…
Dalgadalë vdes ai njeri Që si vemje
Zvarritet e zvarritet, Që fatin e quan të keq,
Që natën e quan për dreq
Që udhën e sheh pa mirazhin e ditës;
E mallkon, Qahet, Turfullon,
E sytë i shtrëngon, Për një lot në vdekje
Për një zvarritje si vemje…
Vdes ai njeri
Që zvarritet e zvarritet
Me sy e buzë të plasura
Me byrryla dalë jashtë
Me gjunj e këmbë të zbathura…
NË DY KOHE. SEZONI I VERËS…
Në këtë sezon vere
Më vjen në mendje
Një fshat anës lumit,
Një fushë anës shtatit;
Një kooperativë për të gjithë
Pa qumësht,pa drithë,
Pa vaj, pa krypë,
Bukë misri gjithë myk;
Pastaj
Një dyqan fshati,
Një çezëm fshati,
Një udhë çasti,
Një kafshar,
Bosh një koshar,
Një kala mjerimi,
Një kështjellë bekimi,
Një ngrehinë mallkimi!
Isha i vogël,
Kisha ëndërra fëmije
Për një palë atlete,
Për bluzë sportive,
Për libra
E fletore,
Për një çantë të bukur,
Për ngjyra si flutur;
Që bora në mal
Të ishte akullore,
Për një udhë drite,
Për një simite
Si bukë lepurushi
Të ma sillte babai
Për mua fëmijën,
Për mua ëndrrimtarin.
Iku fëmijëria
Nën gëmushë si bukëls, Me gishta të vrarë,
Me gjunj të çarë, Me ëndërr, me mall Me udhën e çalë…
Pa punë jam
Më thotë komshiu, Disi i mpirë
Disi i ngrirë…
Sheh majtas,
Djathtas,
Para,
Pas;
Mëngjezit kur dita çelet,
Mbrëmjes kur dielli vidhet
E nata me yjet vjen e tretur…
Unë
Një grusht njeri i mbetur
Me dy gishta shpresash I tretur;
Një grusht ujë,
Një re në qiell,
Një vragë në tokë,
Me dje,
Me sot
E me nesër…
Tek dyqani i lagjes
Tek dyqani i lagjes
Nuk i bindën këmbët;
Ka ca borxhe për bukën,
Ka për cigaren;
Pastaj ca për librat e fëmijve
Për dijen,
Për shkollën;
…Pastaj,
Kishte ca të holla
Për një rast të mbramë,
Për një hall të madh,
Për një zall me kreshta,
Një dimër me stërdhëmbë,
Një pranverë pa pleshta,
Një verë të thatë
Por shëndoshë,
Veç shëndoshë
Të themi me mendje!
Zoti e di çdo të sjellë vjeshta.
Fëmijët, si fëmijët
Me ëndrra,
Me shpresa Europe
Janë nisur ka herët,
Pa zbardhur ndoshta;
Binjak me pranverën,
Bonjak me te sotmen
Jaran me të nesërmen;
E djeshmja mbetet për mua,
Për gruan,
Për prindërit,
Për mish e për thua…
Ëndërrojnë fëmijët
Në udhën drejt shkollës,
Në udhën drejt pjekjes,
Në udhë semaforësh…
Punova gjithë jetën
Me mund, me djersë,
Me përpjekje,
Me shpresë të vockël si arrë
Për të nesërmen,
Pa e ditur ku do të jem
Pa më njohur ku jam.
Hidhi sytë
Mbylli e çeli sërish
Një hap, dy,ndoshta tri
Para, prapa
Në baltë, llucë,pluhur, në jermi,
Majtas, Djathtas
Pa sens orientimi
Veç mbaj mend ku lind
E ku perendon dielli
Siç bën i varfëri zakonisht
Me një mendje kuturu
Pa kuptim, Pa bisht;
Jam ende në një ëndërr,
Jam ende në një borxh,
Jam ende duke bredhur kot
Në Udhën e Shpresës
Për të gjithë ju
Për fëmijët e mi,
Për të sotmen,
Për të nesërmen!
NË EPOKËN E KANDILIT
Të përqeshëm?
U gajasëm?
Të dhunuam?
Të shuam?
Të harruam?
Të përçmuam?
Me dritën tënde shkroi
Bardhi Budi, Barleti e Naimi
Konica, Fishta e Konstandini
Nën dritën e kandilit u betua
Teuta, Pirro, Boçari, Skënderbeu
Ismail Qemali e Is boletini
Babai Homer,
Magjia Orfeu!
Qofsh i bekuar, kandil vëllai!
Je kreu oxhakut,
Je Krushku i Parë,
Ke kryen e vendit
Je Ylli Polar!
…Me dritën që dhurove
Për njerëzit ndër shekuj
Për vatrën e udhën
Për lindjen e vdekjen!
PUSHIME NË DETIN ADRIATIK
Dy sy i mora detit,
Dy këmbë e dy duar
Dhe në kompleksin FAFA
Me ty i përmalluar.
Dy valë i mora detit,
Dy gucka valës
Dhe në kompleksin FAFA
Magjinë e përrallës.
Ca krypë i mora detit,
Ca puthje, përqafime
Në kompleksin FAFA
Relaxs e përjetime.
Mes valësh me diellin
Me varka, me skafa
Jam i mrekukulluar
Faleminderit FAFA!
POLITIKANËT TANË…
(Në vend të parodisë)
Politikanët tanë
Vanë, çuditën dynjanë
Premtuan, ç’nuk premtuan
Fakirin e harruan!
Edhe sot po na krekosen
Ikin, vijnë e fjalosen,
Vrasin, zhvatin edhe vjedhin
Hanë, denden, plasin, vjellin.
Lum si ne nëpër ekrane,
Mjer si ne në botë reale,
Maj të plehut po krekosen
Po krekosen e dhjamosen!
Po rilindim po nga ç’nënë
As binjak,asgjë në këmbë!
Shkoi, vate dhe kjo gjëmë
Porsi kau nëpër lëmë.
Ca kllounë e ca lugetër
Po e quajnë veten mbretër
Mbretër për gjithë dynjanë
Po e rrjepin fukaranë!
NË KLASËN E FILLORES
Ne një bankë pranë e pranë
Në një anë pranë dritares,
Ulej era në një xham
Dhe një zog tek parvazet.
Një bojë shkrimi për të dy
Me dy pena si dy shkronja
Dhe me ëndrra nëpër sy
Me mësimet dhe me lojra.
Hapja sytë në fletën tënde
Të kopjoja ndonjë qokë
Ti një zog të cicërinte
Nëpër buzë e nëpër flokë.
Si një lule buzëqeshje
Kur nën supe mblidhesha unë
Para iksit, ypsilonit
Në hartimet me furtunë.
Kanë kaluar dhjetra vite
Dhjetra vite s’jemi parë;
Nëpër ikse, ypsilone
Të ngatërruar ka të ngjarë.
FËMIJËRIA
E veshur fëmijëria me këmishë basme
Me opinga pa çorape, disi me sedër me gjasme
Me fletorë zhubrosur, me çanta sajuar
Me shumë ëndrra në netë kalëruar.
Fëmijëria e jonë e varur si një pjergull
E pakët në ëndrra, miope në mjegull
Plagosur nëpër gurë e zalleve në vjeshtë,
Rrëzuar e ngjitur si dhia në kreshtë.
Fëmijëria e jonë si kumbulla e tharë,
E vockël, e mbledhur e me serm e larë
Troket nëpër xhama, në ujrat e zallit
Në gjurmët e sokakut si patkoi i kalit.
Ah fëmijëria ime mbetur larg si gjeth
Si shami e kaltër e varur nëpër degë
Më trazon ne deje, më trazon në zemër
Mbetur si një mall, plasur si një shegë.
RILINDJE
Kush po drejton?
Po Rilindim
Por kur kemi vdekur vallë?
Të vdekur kemi qënë,
Të vdekur e të pa qarë…
O Perëndi e bekuar
Na mbro nga të paudhët
Që stërkëmbësa na vënë!
Më varfërinë jemi mësuar
Jemi mësuar me paditurinë
Tani po mësohemi me mashtrimin,
Me kusarinë, truket e babëzinë.
Iku urtësia, ndershmëria, bujaria
Iku mirësia, ardhmëria, njerëzia;
Këmbëkryq mashtrimi, makuteria
Përulësia, vobektësia, shkërdhatokracia…
SEKRETARI…
(Në vend të parodisë)
Sekretar me sekrete
Paske qënë në hall për vete!
Tak e fap punët rregullove
U fejove, u martove.
Mbyll një sy e hall për ty,
Në një hall bëheshin dy;
Nuk u skuqe ti aspak
Lak në tru e në qaf lak!
Deputet doje të dilje
Hallexhiut një kacidhe;
Punë, dritë, qiqra kërkoni
Lesh, mëndafsh çfarë të doni!
Na u fry një sekretar,
Pulastrene pa fre fare!
Pashaportë për çdo shqiptar
Viza, vula, dash manar!
Dhe një shpurë mbante me vete
Plot premtime me axhente,
E u fry sa nuk pëlciti
Mish e verë, qofte simiti.
Dhe u zgjodh deputet
Me plot vota, salltanet,
Me një shall prej arabie
Me kostum alla indie…
Shpejt e shejt harroi premtimet
Të vobektin, angazhimet,
në biznese u fut thellë pulastrena veç një thelë!
Lumi unë e lum mileti
Shpresa, fate, krejt i treti Iku, shkoi deputeti
Mjer e shkreta, mjer i shkreti!
KUR DO TË SHKRUHET PËR VLERAT…
Vlerat e mendjes njerëzore pushton lavdia
Pa formë për shpirtrat është dashuria,
Pa trajtë për jetën është urretja,
Pa lëndë për vizionin është e nesërmja.
Një fallcifitet makiazhi, rimeli, bizhutë,
Një falsivitet trupi, gjinjtë, kofshët, trutë,
Në falsivitet flokët, buzët, mimika, gjestet,
Në falsitet shpirti, gjaku, puthja, prekjet.
Fallco në fjalë, në përbetime,
Fallco në ndjenjë e në përgjërime,
Fallco në ecje, në përqafime,
Fallco, krejt fallco në fjalime!
U venit shpresa, u shua besimi
Dhe ëndërra prapë, e prapë mjerimi,
E dita prapë vinte nga lindja
E nata prapë nga perëndimi…
Ta heqim maskën, të jetë fytyra,
Fytyra, shpirti me mijra ngjyra!
E do të vijë një ditë e mbarë
Plot jetë e dritë për çdo shqiptar…
