Nga Ardi Stefa
Liria e fjalës është e çmuar dhe një e drejtë e fituar me mund, përpjekje të panumërta dhe është tregues i vërtetë i demokracisë së vërtetë!
Të luftosh për të drejtën e fjalës është jo vetëm e drejtë, por edhe detyrim i cilitdo prej nesh, nga qytetari më i thjeshtë e deri tek politikani më i lartë i këtij vendi!
Por a duhet që në emër të lirisë së fjalës të abuzohet me të?
Absolutisht JO!
Jam pro verifikimit me themel të një akuze për shpifje, të një lajmi të rremë apo me nënkuptim nëpër gazeta, rrjete sociale e portale.
Për këtë arsye jam pro dënimit nga gjykatat me burg ose gjobë për shpifje, sajim provash, pagim dëshmitarësh, mashtrim, korrupsion apo ndonjë vepër tjetër penale për cilindo që është përgjegjës: qytetar, biznesmen, gazetar, politikan, deputet apo ministër apo kryeministër.
Shpifjes i duhet thënë fund!
Abuzimit monstruoz të kategorive të caktuara të njerëzve, politikanë apo gazetarë, gjithashtu i duhet vënë me ligj fre, sepse kanë shkatërruar karriera politike, profesionale, familje e jetë private.
Sepse askush nuk mund të lëshojë nga goja apo shkruajë çfarëdo që i vjen në mendje në emër të “popullit, lirisë e demokracisë”, në emër “të informimit dhe lirisë së fjalës” dhe të mos dënohet.
Shpifësit politikë e mediatikë duhet ta kuptojnë se liria e tyre mbaron aty ku fillon liria e tjetrit dhe se nuk do të jenë më të pakërcënuar në anarko- lirinë e tyre për të shpifur e masakruar publikisht, personalisht e politikisht, cilindo për të cilin as kanë fakte e argumente.
Po! Shpifja dhe abuzimi me fjalën e lirë duhen dënuar!
Gjykatat e lira, të paintimiduara dhe të pavarura duhet të dënojnë kur janë në faj edhe deputetë apo ministra, madje edhe kryeministrin, ish- kryeministrin apo ish- presidentin!
Sa politikanë, deputetë apo edhe kryeministra në botë janë dënuar?
U ngrit shoqëria apo politika në vendet e tyre për të bërë revolucion për ta? Vdiq jeta publike e politike me dënimin e tyre?
Drejtësisë duhet t’i tremben të gjithë pa përjashtim.
Partitë politike nuk duhet të jenë mburojë e deputetit apo ministrit dhe të sulmojnë e kërcënojnë Drejtësinë.
As ta heroizojnë e as ta viktimizojnë të dënuarin!
As duhet të masin lirinë dhe cilësinë e demokracisë nga një vendim gjykate, aq më tepër të pengojnë, të kërcënojnë me ngujim në seli si Oso Kuka, të paralajmërojnë mosbindje civile, bllokim të rrugëve, shesheve, aeroporteve, universitetit, mencave e restoranteve e të “ndërpresin marrëdhëniet institucionale” me pushtetin ligjvënës.
Çdo të thotë të “ndërpresësh marrëdhëniet institucionale me mazhorancën”? Do të rikthehemi përsëri tek trazirat në Kuvend, tek pengimi i jetës parlamentare me bllokim të seancave, përmbysje të karrigeve dhe ndezjen e flakadanëve?
Që demokracia në Shqipëri nuk është e përkryer, madje ka difekte serioze, e dimë të gjithë, por çfarë është normale në këtë shtet që nuk është normal?
Dhe kush është përgjegjës për këtë anormalitet? Unë, apo vetë ligjvënësit që sot ankohen mes lotëve, klithmave e qurreve?
Natyrisht që as normale është që kundërshtari politik të tallet e të denigrojë të dënuarin, edhe pse mund ta meritojë…
Sepse dëshmon që nuk ndryshon nga “penguesit e Drejtësisë” në krahun tjetër.
Askush nuk duhet ta përdorë apo shantazhojë Drejtësinë dhe të jetë i pandëshkueshëm!
Drejtësia duhet të veprojë si Drejtësi dhe hetimet të jenë të plota, shteruese e të paanshme, në mënyrë që dënimet të mos lenë shkas për interpretime e keqinterpretime publike, politike e mediatike!
Që askush të mos i diskutojë apo t’i bëjë gjyqin publik Drejtësisë!
Natyrisht që ka edhe një tjetër parametër: Shoqëria shqiptare të ketë një tjetër kulturë politike e qytetare.
Të çlirohet nga komplekset e të mos krijojë legjenda e mite të rreme aty ku nuk ekzistojnë.
Të mos krahasojë një individ me Krishtin!
Të mos qurravitet, tubohet, të krijojë viktima, heronj e armiq aty ku nuk ka!
Sepse nuk është normale një shoqëri që nuk mendon, por anatemon apo qan me lotë të “ububushëm” për Saimir Tahirin, Ilir Beqajn, Arben Ahmetajn, Sali Berishën, Ervin Salianjin dhe të tjerë që do të vijnë më pas!
Nuk është normale një shoqëri që vajton së bashku me Gridën në monologun e saj dhe ndjek minutë pas minute çfarë bëri, ku shkoi e çfarë tha Salianji!
Sepse me këtë mënyrë tregojmë që e meritojmë këtë standard jetësor e politik që kemi, për shkak të kallove në tru dhe me moralin tonë amoral.
