Nga Red Varaku
Mazhoranca socialiste ka marrë një grusht të fortë turinjve nga faktori ndërkombëtar për përpjekjen e saj të dështuar për grusht shteti, duke marrë peng reformën zgjedhore, me shpresë se mund të fusë Shqipërinë në rrugë pa krye, duke tërhequr zvarrë vendin, nxitjen e kaosit dhe varrosjen e ëndrrës për integrim.
Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimi Europian përmes ambasadorëve , i bënë të qartë Edi Ramës, se do të ishte përgjegjës për çdo devijim nga dakortësia e arritur në janar dhe qershor.
Ndërsa, ultimatumi i z. Wahdepul se BE nuk do të njohë asnjë reformë të arritur pa konsensus dëshmon vendosmërinë e BE për të çuar përpara vendimin e saj për zgjidhjen e krizës shqiptare nëpërmjet zgjedhjeve të lira dhe të ndershme.
Akti i ndryshimit të rregullave në mes të lojës nga mazhoranca, nuk është as kompetencë kushtetuese, as e drejtë, dhe as e ligjshme. Ai është vetëm një kontribut i përpjekjeve për të krijuar një kolaps institucional për zgjidhjen e krizës me zgjedhje të lira.
Pra, vendimi i mazhorancës prej fillimit ka qenë dhe është nul dhe një akt i pazbatueshëm. Ky akt nuk është vetëm i papranueshëm nga pikëpamja e marrëveshjes së janarit dhe qershorit, por është dhe në shkelje të hapur të Kushtetutës.
Në këtë kuptim, opozita përveçse të deklarohej politikisht, nuk kishte dhe nuk ka nevojë të ndërmarrë veprime të tjera kundër, pasi garant i një procesi të lirë të zgjedhjeve kanë qenë dhe janë ndërkombëtarët.
Dhe në fakt ndodhi ajo që pritej të ndodhte. Presioni ndërkombëtar po shtohet dhe po kthehet në dajak mbi kurrizin e lodhur të mazhorancës.
Pas këtij dajaku Edi Rama ka nisur “zbythjen” me takt edhe nga marrëzia e tij e fundit, duke dëshmuar kështu sërish se ai është i pafuqishëm ta ndalë axhendën perëndimore të Shqipërisë.
Gjithsesi, ai ia pati dalë që me komedinë e ndryshimeve kushtetuese gjatë vapës së kësaj vere ta mbante të mpirë dhe të çoroditur opinionin publik, duke krijuar idenë sikur ishte ky e kishte “rregulluar “sërish me faktorin ndërkombëtar.
Madje pati shkuar deri aty sa betohej dhe stërbetohej në emër të sovranizmit që ai nuk do të lejonte askënd të ndërhynte në punët e brendshme të Shqipërisë.
Por, e vërteta është që garant i tranzicionit të pushtetit prej fillimit ka qenë dhe mbetet vetë faktori ndërkombëtar dhe kërkesa për një reformë zgjedhore ka qenë kërkesa e parë e tyre menjëherë pas 30 qershorit.
Fillimisht ka qenë Mathew Palmer, i cili e ka artikuluar qartë që SHBA mbështesin një reformë zgjedhore të dakortësuar nga të gjitha palët , pastaj ka qenë Johannes Hahn , i cili në emër të Bashkimit Europian ka kërkuar të njëjtën gjë, duke e konsideruar edhe si kusht për hapjen e negociatave tetorin e shkuar.
Ky ishte një mesazh i qartë në mbështetje të opozitës që vinte nga Perëndimi, që dëshmonte se Perëndimi e pranonte kauzën e Opozitës shqiptare.
Gjithashtu, dëshmonte se zgjidhja e krizës shqiptare tashmë ishte futur në axhendën e Perëndimit, mosplotësimi i të cilit solli dhe bllokimin e integrimit vjet në tetor. Në gjuhën diplomatike nuk ka presion më të hapur se ky.
Kështu për shkak të këtij presioni në fillim të këtij janari u krijua Këshilli Politik, por për shkak të pandemisë, produktin final e arritën në pesë qershor.
Pra, deri në këtë pikë çdo gjë po ecte sipas planit. Përshëndetja nga nivelet më të larta të BE dhe SHBA, të cilat e përshëndetën dakortësinë e arritur në pesë qershor dëshmon jo vetëm seriozitetin e kësaj ndërmarrjeje, por dhe faktin që ajo po kryhet nën mbikqyrjen e rreptë të SHBA-ve dhe partnerëve.
Por, sërish pas pesë qershorit Rama filloi spërdredhjet dhe llastimet me të njëjtën strategji për të penguar realizimin e këtij projekti, edhe pse thellë-thellë e kishte të qartë që nuk mund të devijonte asgjë nga dakortësia e vulosur nga Sekretari Amerikan i Shtetit, Z. Mike Pompeo.
E vërteta është se të gjitha deklaratat e faktorit ndërkombëtar mbështesin kauzën e Opozitës se procesi zgjedhor kishte deformuar vullnetin e qytetarëve shqiptar dhe se qytetarët shqiptarë meritojnë një proces të drejtë , ‘zgjedhje të lira nga mashtrimi, ndërhyrja dhe korrupsioni’.
Ndaj, tërheqja e tij herët ose vonë nga presioni i ndërkombëtarëve nuk përbën më asnjë surprizë.Përkundrazi, dëshmon që Rama nuk ka sot asnjë fuqi për ta ndalur fatin e tij.
Sigurisht, kriza do të zgjidhet vetëm kur të kemi zgjedhje të lira dhe të ndershme parlamentare dhe lokale në të njëjtën ditë, por Opozita ka arsye për të qenë entuziaste , sepse tashmë faktori ndërkombëtar është tërësisht në anën e saj dhe ajo po dikton sot defacto axhendën politike të vendit, ndërsa Ramës nuk i ka mbetur rrugë tjetër përveç dorëzimit pa kushte përballë këtij fakti.
